Czy wiecie, że gdybyśmy chcieli zobaczyć absolutnie każde dzieło w Luwrze i na każde poświęcić 30 sekund, to musielibyśmy zwiedzać go przez 100 dni bez przerw na spanie i jedzenie?
Jeśli szukacie interesujących i oryginalnych muzeów w Paryżu, to ten wpis jest dla was. Znajdziecie tu przedziwne muzea, np. Muzeum Policji, Muzeum Kanałów, Muzeum Wina czy Muzeum Perfum.
Luwr to zdecydowanie jedno z najbardziej popularnych muzeów na świecie. Kiedy mamy tylko kilka dni na zwiedzanie i poznanie Paryża, te najbardziej znane galerie wydają się zwykle oczywistym wyborem. Jednak dziś mam dla was kilka propozycji muzeów i galerii, które przybliżą was równie mocno do poznania francuskiej kultury, historii i sztuki. Zatem jeśli szukacie czegoś innego, niż monumentalne, niewidoczne zza pleców tłumu odwiedzających dzieła w wielkiej instytucji, to zapraszam do wpisu!
Podziemne labirynty tuneli i korytarzy to tak naprawdę ogromny cmentarz. Pod koniec XVIII wieku w obliczu zagrożenia licznymi epidemiami, Paryżanie zaczęli masowo przenosić kości z płytkich paryskich cmentarzy pod ziemię. Do połowy XIX wieku składowano tu kości ludzkie, a dziś szacuje się, że pod miastem znajdują się szczątki nawet 7 milionów paryżan.
Oficjalne muzeum dla miłośników mocnych wrażeń. Można tu zgubić się (w kontrolowanych warunkach) w paryskich podziemiach, pełnych kości, ciemnych i wilgotnych zakamarków i tajemniczych, mrożących krew w żyłach historii. Kiedy mieszkałam w Paryżu byłam też na mniej oficjalnej (i dużo mniej legalnej) wycieczce do paryskich podziemi. Obie wersje robią wrażenie.
Eugène Delacroix mieszkał tutaj w połowie XIX wieku. Dziś możemy tu nie tylko zobaczyć jego rysunki i rękopisy, ale też poczuć klimat artystycznego wnętrza jego paryskiej pracowni i domu. Rysunki, szkice, obrazy, grafiki czy litografie artysty, podobnie jak jego przedmioty osobiste, wypełniają całą przestrzeń tego pięknego domu. Po zwiedzaniu warto odpocząć w cieniu starych drzew w cudownym ogrodzie na tyłach domu malarza.
Eugène Delacroix jest znany jako autor obrazu Wolność wiodąca lud na barykady (1830), który przy okazji wizyty w Paryżu można zobaczyć w… Luwrze! Podobnie zresztą jak autoportret samego malarza.
Rzeźby, obrazy i szkice artysty w przepięknym monumentalnym budynku Hôtel Salé z XVII w. Poza pracami samego Pabla, możemy tu zobaczyć też dzieła innych malarzy, które należały do jego kolekcji, np. Paula Cézanne’a, Edgara Degasa, Augusta Renoira czy Henriego Matisse’a.
Jedna z najbardziej oryginalnych galerii w Paryżu. Dawny artystyczny squat pod adresem Rue de Rivoli 59 dziś działa w bardziej zorganizowanej formie. Kamienica mieści pracownie 30 artystów: 15 mieszka i pracuje tu na stałe, a 15 dostaje rezydenturę na 3 do 6 miesięcy. Można wspiąć się po schodach i po kolei odwiedzać pracownie artystów na każdym piętrze, gubiąc się w labiryncie sztalug, farb, rzeźb i dzieł sztuki wystawionych na sprzedaż. Można sztukę kupić, ale też wejść na chwilę do intymnego świata twórców i podejrzeć na żywo, jak powstaje.
Maison Européenne de la Photographie to galeria w pięknym budynku poświęcona współczesnej fotografii. Galeria organizuje kilka wystaw każdego roku, prezentujących zarówno prace czołowych artystów, jak i tych wschodzących. Poza tym galeria organizuje ciekawe wydarzenia, wykłady i projekcje, a nawet działa tu biblioteka, w której można wypożyczyć np. filmy. Większość wystaw jest szalenie ciekawa dla każdego, kto choć trochę interesuje się fotografią, video i sztuką.
O tym niezwykłym muzeum pisałam tutaj. To muzeum z najlepszą prywatną kolekcją dzieł sztuki w Paryżu, którego na próżno szukać w przewodnikach. Wnętrza przepięknego pałacu, w którym znajduje się muzeum, same w sobie są dziełem sztuki. Zobaczycie tu włoskie malarstwo renesansowe, a także obraazy Rembrandta czy Van Dycka. W muzeum działa też klimatyczna kawiarnia.
Muzeum Rodina mieści się w posiadłości z osiemnastego wieku, otoczonej przepięknym ogrodem, w którym wystawiana jest spora część jego rzeźb. Warto przysiąść na ławce między krzewami róż i równo przyciętymi żywopłotami i zanurzyć się w sztuce prekursora nowoczesnej rzeźby. Co ciekawe, Rodin już za życia zdecydował, gdzie mają stać rzeźby.
Musée d’Orsay prezentuje głównie sztukę francuską z XIX i początku XX w. To ogromna kolekcja dzieł impresjonistów i postimpresjonistów, zobaczycie tu dzieła m.in. Paula Cézanne’a, Edgara Degasa, Claude’a Moneta, Paula Gauguina, Edwarda Maneta, Toulouse-Lautreca czy Auguste’a Renoira. Zobaczycie tu też słynny autoportret Vincenta van Gogha.
Muzeum mieści się w dawnym dworcu kolejowym. Stacja kolejowa w prestiżowej dzielnicy, naprzeciwko Luwru i Jardin des Tuileries, miała być wyjątkowo piękna, bo miała przyjmować gości przyjeżdżających z Francji i z zagranicy na wystawę światową.
Warto, chociażby dla samego ogrodu na dziedzińcu Petit Palais. To paryskie muzeum z 1900 roku wzniesiono, podobnie jak jego większą siostrę Grand Palais, na wystawę światową. Secesyjne elewacje, rzeźby, freski i bogato zdobione wnętrza są niezwykle pięknym tłem dla kolekcji sztuki, którą możecie oglądać w muzeum. Znajduje się tu sporo dzieł związanych z Paryżem i artystami francuskimi, ale też arcydzieła francuskiego rzemiosła, jak porcelana czy ceramika. Gauguin, Cézanne, Monet, Rembrandt, Courbet, Degas, Delacroix, Dürer – jeśli macie ochotę spędzić paryskie popołudnie w ich towarzystwie, koniecznie wybierzcie się do Petit Palais.
Więcej ukrytych pięknych ogrodów paryskich znajdziecie w tym wpisie.
Położone w cieniu paryskiej opery oryginalne muzeum, które zabierze was w pachnącą podróż przez historię perfum i tajemnice ich produkcji od najstarszych czasów po dziś. Można tu zobaczyć cały proces produkcyjny i twórczy oraz wyjątkową kolekcję butelek, których historia sięga nawet starożytnego Egiptu!
Do tego małego, bezpłatnego muzeum (Musée de la Préfecture de Police) wchodzi się przez czynny komisariat policji. Muzeum przedstawia historię paryskiej policji, policyjne praktyki i stare akta, zdjęcia, archiwa i dokumenty, a także broń (nie tylko policyjną, lecz także tą zarekwirowaną bandytom i mordercom). Dla wszystkich zainteresowanych kryminologią.
Do 1833 roku, w którym pojawiły się pierwsze nowoczesne sieci kanalizacyjne, miasto spowijał okropny smród nieczystości, a warunki higieniczne i sanitarne sprzyjały rozprzestrzenianiu się chorób i epidemii. Rzadko o tym myślimy, a gdy mowa o życiu w dawnym Paryżu raczej mówimy o artystach, kuchni i architekturze. Tymczasem to dzięki nowoczesnej kanalizacji nie musimy dzisiaj pić wody z Sekwany – tak, rzeka była zarazem kanałem ściekowym, jak i źródłem wody pitnej.
Pierwsza, sucha część, to wystawa poświęcona historii współczesnej kanalizacji paryskiej, zawodów z nią związanych i kwestiom środowiskowym. W drugiej, mokrej, części, wchodzimy do podziemnych kanałów ściekowych.
W 11. dzielnicy Paryża mieści się wyjątkowe prywatne muzeum poświęcone najsłynniejszej francuskiej piosenkarce – Edith Piaf. Odwiedzając niewielkie (choć jak na standardy paryskie to wcale nie takie małe) dwupokojowe mieszkanie artystki, w którym żyła na samym początku swojej kariery, można wejść do jej świata, zobaczyć stroje (w tym słynną czarną sukienkę) i przedmioty osobiste, ale też poznać lepiej jej życie i karierę, od czasów śpiewania na paryskich ulicach aż po najważniejsze sceny Francji.
Tę małą świątynię poświęconą artystce można odwiedzić wyłącznie po wcześniejszym umówieniu wizyty. Na tym blogu w jęz. angielskim znajdziecie relację z wizyty i rozmowy z właścicielem (który znał Edith osobiście).
Położone w 16. dzielnicy muzeum prezentujące francuskie rzemiosło winiarskie. Dawniej były tu winnice i piwnice opactwa klasztoru Minimów, w których mnisi robili wino, z kolei dziś w muzeum możemy zobaczyć ekspozycję poświęconą przedmiotom i narzędziom używanym w procesie jego powstawania.
Muzeum mieszczące się w jednym z budynków paryskiego Université Paris Descartes (nazywanego też Université Paris-V). Już od 1776 uczą się tu przyszli (chodzi o uczelnię, skrzydło z muzeum dobudowano później, w 1905 r.) lekarze – przed uniwersytetem była tu szkoła zdrowia, a później szkoła medycyny. Na to jedno z najmniejszych muzeów paryskich składa się tak naprawdę jedno pomieszczenie. W przestronnej wyłożonej drewnem sali można zobaczyć dawniej stosowane narzędzia, obrazy i ryciny, ale też zabytkowe przyrządy do badań i terapii, czy narzędzia chirurgiczne nawet z XV w. Dla wszystkich zainteresowanych medycyną i historią.
Są tu magiczne pudła, skrzynie i inne tajemnicze przedmioty. Jedna część muzeum prezentuje rekwizyty związane z historią magii, iluzji i pokazów, np. różdżki czy kapelusze, w drugiej części zgromadzone są zabytkowe roboty i automaty. Muzeum często organizuje pokazy i warsztaty. Nie tylko dla dzieci.
Co ciekawe, muzeum mieści się w szesnastowiecznej kamienicy w dzielnicy Marais w sercu Paryża, w dawnym domu markiza De Sade. Tak, tego libertyna, od nazwiska którego wzięło się słowo sadyzm.
Oprócz wymienionych, w Paryżu znajdziecie całe mnóstwo małych, niszowych galerii, specjalizujących się w malarstwie, fotografii, instalacji czy rzeźbie. Wiele z nich jest w dzielnicy Marais, czy przy kanale Saint Martin, ale zachęcam was do własnych poszukiwań.
Paryż jest pełen przedziwnych muzeów. Czy jest gdzieś jeszcze na świecie Muzeum Sztuki Jarmarcznej? Jeszcze kilka lat temu w Paryżu działały też Muzeum Erotyzmu, Muzeum Lalek i Muzeum Wampirów, niestety zostały zamknięte.
Czy znacie jakieś inne nietypowe muzea w Paryżu?
Więcej paryskich wpisów na moim blogu znajdziecie tutaj.
