Wenecja to cała masa zabytków, interesującej i nierzadko mrocznej historii, romantycznych zaułków i intymnych zakątków, w których łatwo się zgubić i ukryć przed pędzącym światem. Labirynty kanałów przecinają małe mostki, zapach słonej wody łaskocze w nozdrza, a odrapane ściany dekadenckich pałaców szepczą do ucha poezje przeszłości. Gondole kołyszą się w świetle zachodzącego słońca, a ja zastanawiam się, dlaczego tak późno dałam się namówić na podróż tutaj.
Dawno żadne miasto mnie tak nie zaskoczyło jak Wenecja. Spodziewałam się skansenu turystycznego, krzyczących tłumów i mas spoconych twarzy ściśniętych i wypełniających każdy zakątek miasta-lunaparku, przewodników z parasolkami na tle tandetnych bazarów ociekających plastikiem. Zamiast tego dostałam dekadenckie, wyłożone aksamitnymi poduszkami gondole w znikającym mieście, eleganckie restauracje nad romantycznie oświetlonymi kanałami, ciasne uliczki Cannaregio, pomiędzy którymi toczy się powolnym rytmem niezwykła codzienność na wodzie.
Wenecja jest położona na 118 wyspach, połączonych ze sobą siecią mniejszych i większych kanałów i mostków. Można poruszać się tu romantyczną gondolą, vaporetto, czyli wodnym tramwajem, lub wodną taksówką. Laguna wenecka jest pełna niespodzianek, nieoczywistych miejsc i pięknych zakamarków.
Zapraszam na mały subiektywny przewodnik po Wenecji.
Rejs gondolą w znikającym mieście to najlepszy sposób, by poczuć klimat Wenecji. Ekstrawaganckie, puszyste i miękkie wnętrze gondoli wypchane aksamitnymi poduszkami tworzy niezwykłą scenerię, dodatkowo ozdabianą falami uderzającymi o mury kanału. Drobinki słonej wody osiadają nam na twarzach, a łódka buja się przyjemnie, kiedy nasz gondolier odpycha się nogą od ściany starego pałacu, by wyminąć łódź z naprzeciwka. Rejs gondolą nie jest zarezerwowany dla zakochanych par – można zrobić to z przyjaciółmi lub samemu. Płacimy za gondolę, niezależnie od tego, ile osób bierze udział w przejażdżce (gondola mieści do 6 osób). Pół godziny kosztuje 80 euro, lub 100, jeśli chcemy wybrać się w rejs o zachodzie słońca. Ceny są ustalone odgórnie i gondolierzy nie mogą ich zmieniać. Możesz zapłacić więcej, jeśli poprosisz gondoliera, żeby śpiewał, lub chcesz przedłużyć wycieczkę.
Drugim sposobem na poznanie Wenecji z poziomu wody jest rejs vaporetto, czyli tramwajem wodnym. Wenecja wynosi komunikację publiczną na wyższy poziom. Przystanki są co chwilę, dzięki czemu w gorący dzień można z łatwością wskoczyć na sporych rozmiarów łódkę, stanąć przy burcie i wystawić twarz do słońca i wiatru. Bilet można kupić na 24, 48 lub 72 godziny (kolejno 25, 35 lub 45 euro). Kapitan krzyczy nazwę przystanku po dopłynięciu do celu.
Na wielkim kanale w godzinach szczytu dziesiątki prywatnych taksówek mija się z pędzącymi vaporetto i gondolami, by w godzinach sjesty uspokoić się i dać odetchnąć zatłoczonym wodom laguny.
Każda dzielnica Wenecji jest inna. By najlepiej poczuć klimat mniej turystycznego miasta, wybierz się do Cannaregio. Zgub się w uliczkach, podejrzyj codziennie, zwykłe życie, które toczy się powolnym rytmem między kanałami. Staruszka wyprowadzająca psa, dzieciaki płynące do szkoły. Listonosz nie jeździ tu na rowerze, a śmieciarki wywożą śmieci na motorówce.
To tu znajdziesz najładniejsze zakątki miasta, dalekie od wzroku wycieczek z placu św. Marka, najlepsze muzea, zapachy i smaki. Kameralne restauracje ukryte w starych budynkach czarują odwiedzających klimatycznymi wnętrzami, ale i doskonałą jakością jedzenia.
Znajdziesz tu dawną dzielnicę żydowską, Muzeum Żydowskie i dawne weneckie getto (i pierwsze getto na świecie). Warto zajrzeć też do muzeum sztuki współczesnej Guggenheim, które znajduje się w domu Peggy Guggenheim – Palazzo Venier dei Leoni, na Canal Grande. Możesz także odwiedzić najstarsze kasyno na świecie, znajdujące się w przepięknym renesansowym pałacu. Casino di Venezia zostało otwarte w 1638 roku i znajduje się na początku dzielnicy, blisko Canal Grande. Co ciekawe, w tym eleganckim pałacu mieszkało wielu dożów, ale też np. Wagner, którego dawne mieszkanie dziś mieści muzeum.
Dawniej mosty w Wenecji nie miały barierek. Odwiedź Ponte Chiodo – ostatni istniejący most bez poręczy, łączący wąską uliczkę z prywatnym domem. Wśród prawie 400 weneckich mostów ten zdecydowanie jest najbardziej fotogeniczny. Z kolei przy Ponte dei Mori wypijesz najlepszego Aperola nad brzegiem kanału, sprzedawanego w małej, niepozornej budce. Przyjemnie jest też skończyć dzień przy Fondamenta della Misericordia, sącząc zimne aperitivo w jednej z knajpek, czekając na kolację.
Cannaregio to lokalna, zamieszkała i spokojna Wenecja. Ciche kanały i spokojne uliczki dalekie są od turystycznego zgiełku i magii urokliwej dzielnicy San Marco, ale mają zdecydowanie bardziej oryginalny klimat.
Historia i sztuka w Wenecji nie istnieją wyłącznie zamknięte w muzeach. Całe miasto to dzieło sztuki, łączące poszczególne elementy siecią lazurowych kanałów. Architektura Wenecji jest wyjątkowa i śmiało można traktować ją jako atrakcję samą w sobie. Gotyckie i renesansowe pałace z bogato zdobionymi fasadami, zabytkowe mosty i małe kładki, kolorowe kamienice Burano. Spacer po tym mieście jest niczym przechadzanie się alejkami przepięknej galerii sztuki, pełnej wytwornych arcydzieł, a za każdym rogiem czeka coś nowego i jeszcze bardziej wyjątkowego.
Nawet w sezonie, gdy panuje tu chaos, gondole stoją w korkach, a gwar turystów przecina warkot motorówek, jest bajecznie. Wystarczy rzucić okiem na królewskie pałace, które w swoich wnętrzach kryją magiczne freski na ścianach i sufitach i ciężkie kryształowe żyrandole, eleganckie rezydencje odbijające się w wodach wzdłuż wielkiego kanału, liczne muzea, arystokratyczne fasady budynków i równie majestatyczne, bogato zdobione hotele.
W Wenecji są dziesiątki fascynujących muzeów, źródeł ciągłej i niewyczerpanej inspiracji. Odwiedź jedno z najbardziej interesujących – Ca’ Rezzonico to pełne złotego przepychu muzeum osiemnastowiecznej sztuki weneckiej. Z widokiem na Canal Grande, prezentuje XVIII-wieczne weneckie meble, obrazy i rzeźby.
Inny budynek warty uwagi to Ca’ Pesaro przy Canal Grande z bogactwem dekoracji, sztukateriami i barokową fasadą, który dziś mieści muzeum sztuki współczesnej oraz muzeum sztuki orientalnej. Jednak największą perłą architektury Wenecji jest chyba gotycki Pałac Dożów. Jedyny taki na świecie, położony przy Placu św. Marka, to symbol potęgi dawnej Republiki Weneckiej, którą czuje się patrząc na majestatyczny i piękny budynek. Także renesansowy pałac mieszczący kasyno, czyli Palazzo Vendramin (Ca ‘ Vendramin Calergi) upiększają ozdobne kolumny i bogato zdobione sztukaterie na fasadach.
Zajrzyj do wspomnianego muzeum Peggy Guggenheim, by podziwiać piękny ogród i jedną z największych prywatnych kolekcji sztuki XX wieku. Po dawkę dawnego malarstwa weneckiego udaj się do Gallerie dell’Accademia, a po mistyczną gotycką atmosferę do Muzeum Fortuny, mieszczącego się w San Marco, w dawnej rezydencji hiszpańskiego projektanta i artysty Mariano Fortuny. Eklektyczne wnętrza i luksusowe tkaniny robią ogromne wrażenie.
Warto zatrzymać się też pod Casa dei Tre Oci (lub Casa di Maria). To nowoczesny, neogotycki pałac położony na wyspie Giudecca. Z kolei w kolorowym Burano można zajrzeć do Muzeum Koronek (Museo del Merletto), w którym można nie tylko zapoznać się z historią koronek weneckich, ale też nierzadko zobaczyć kobiety uprawiające to dawne, zapomniane rzemiosło na żywo.
Odwiedź gotycki pałac Ca’ d’Oro (dawniej złoto zdobiony z zewnątrz, stąd jego nazwa) nad Canal Grande, dziś mieszczący muzeum Galleria Giorgio Franchetti – kolekcję sztuki należącą do barona Giorgio Franchettiego, który kupił budynek w 1894 roku i podarował go państwu. Warto wstąpić, by zobaczyć słynną Wenus Tycjana.
Na samym Placu św. Marka, oprócz bazyliki św. Marka i Pałacu Dożów, warto odwiedzić zabytkowe sale Biblioteki św. Marka. Biblioteca Marciana powstała z inicjatywy samego Francesco Petrarki, pioniera renesansowej poezji.
To chyba jedyne na świecie miasto, w którym nie ma ruchu samochodowego ani ścieżek rowerowych, a cały transport publiczny odbywa się na wodzie. Fale uderzające leniwie o brzegi kanałów, gondolierzy wymijający się w wąskich kanałach, kapitani licznych vaporetto wykrzykujący nazwy przystanków i okna restauracji ukryte w wąskich kanałach. Zdecydowanie warto tu przyjechać doświadczyć tego wszystkiego na własne oczy i dać się uwieść urokowi tego wyjątkowego miasta, dopóki jeszcze mamy okazję.
Po więcej inspiracji podróżniczych zapraszam na mojego Instagrama:
